Živko Haramija, Akt, olovka, potpisano

31x19
HARAMIJA, Živko, slikar (Cernik kraj Rijeke, 16. IX. 1923). Po svršetku gimnazije u Bjelovaru 1942. mobiliziran u domobrane. Diplomirao 1949. i završio specijalku M. Tartaglie 1951. na zagrebačkoj Akademiji likovnih umjetnosti. Potom je u Zagrebu nastavnik likovnog odgoja, a od 1956. do umirovljenja 1984. likovni urednik u »Školskoj knjizi«. Javio se kao karikaturist u Koprivama (1939) te Kerempuhu (1945–47). Tridesetak godina bavio se ilustriranjem i opremom knjiga, uglavnom udžbenika, razvijajući jednostavna i maštovita rješenja, stilizaciju i minucioznu izvedbu detalja (Baba Žofa, 1959). Ostvario slike u ulju, temperi i akvarelu, nešto pastela te brojne crteže (tuš, flomaster, olovka). Trajno njeguje figurativni izraz sažetih oblika (Zaljev, 1956). U početku najviše slika portrete u ulju i temperi, tamnom paletom (Teta Marija, 1958), poslije svjetlijom (Laci, 1980), a u njegovu crtačkom opusu ističu se sažeti autoportreti i ciklus karikiranih bića (Groteske, 1975–80) u kojem se prepleće metaforično i ironično, fantastično i klasično (Na izlazu iz labirinta, 1979). Od početka 1990-ih slika pretežito krajolike u akvarelu, pune svjetla i lirski intonirane (Bijele gromade, 1993), te izlaže cikluse akvarela iz vučanskog jarka, Osora, Istre i Kvarnera. Izlagao samostalno u Rovinju (1978, 1997), Zagrebu (1980, 1983–84, 1990, 1994, 1996), Čazmi (1990), Osoru (1991), Repišću (1992), Bjelovaru (1995), Trogiru (1998), a skupno, između ostalog, na izložbama ULUH/HDLU od 1955, Likovna radionica (Bjelovar 1983), Sakralne teme (Okić 1993) te na izložbama likovnih kolonija, učestalo rovinjske (od 1963) i primoštenske (od 1979). Ilustracije objavljivao i u periodicima (Sve oko nas, 1971; Modra lasta, 1983). Dobitnik je nagradâ »Ivana Brlić Mažuranić« za ilustracije u knjizi Smrt Smail-age Čengića I. Mažuranića (1980) i »Davorin Trstenjak« za ilustriranje udžbenika (1983).